موضوع و هدف:

هدف این مطالعه، ارزیابی کارایی سیستم‌های بلیچینگ فعال‌شده با لیزر دیود در تغییر رنگ دندان‌ها بود.

مواد و روش‌ها:

تعداد ۴۰ دندان پره‌مولر با سطح مینای سالم انتخاب شدند و به پنج گروه (هر گروه ۸ نمونه) بر اساس نوع پروتکل بلیچینگ تقسیم شدند.
در این پژوهش از دو طول موج مختلف لیزر دیود (۸۱۰ و ۹۸۰ نانومتر) و دو غلظت متفاوت پراکسید هیدروژن (۳۰٪ و ۴۶٪) برای بلیچینگ با لیزر استفاده شد.

• گروه ۱: بلیچینگ (Heydent - آلمان) با لیزر دیود ۸۱۰ نانومتر

• گروه ۲: بلیچینگ (Heydent - آلمان) با لیزر دیود ۹۸۰ نانومتر

• گروه ۳: بلیچینگ (Laser White*20 - Biolase) با لیزر دیود ۸۱۰ نانومتر

• گروه ۴: بلیچینگ (Laser White*20 - Biolase) با لیزر دیود ۹۸۰ نانومتر
  (با توان خروجی ۱.۵ وات، در حالت موج پیوسته)

• گروه ۵ (کنترل): بلیچینگ با پراکسید هیدروژن ۴۰٪ (Opalescence Boost, Ultradent-USA) بدون فعال‌سازی نوری.

رنگ دندان‌ها در دو مرحله — پیش از درمان و یک هفته پس از بلیچینگ — با دستگاه اسپکتروفوتومتر اندازه‌گیری شد.
تغییرات رنگ بر اساس سیستم CIELab* محاسبه و با آزمون‌های آماری ANOVA یک‌طرفه و Tukey’s HSD تحلیل شدند.

نتایج:

تمام روش‌های بلیچینگ منجر به تغییر در درجه رنگ دندان‌ها شدند.
بر اساس مقادیر ΔE، تمام روش‌ها در سفید کردن دندان‌ها مؤثر بودند (ΔE ≥ 3).
تفاوت آماری معنی‌داری میان پروتکل‌های بلیچینگ مشاهده شد (p = 0.06).
از نظر تغییرات پارامترهای رنگی ΔL*، Δa*، Δb* و ΔE*، گروه‌های بلیچ‌شده با لیزر تفاوت آماری معنی‌داری با یکدیگر نداشتند (p > 0.05).

 نتیجه‌گیری:

بلیچینگ با طول‌موج‌های مختلف لیزر دیود (۸۱۰ و ۹۸۰ نانومتر) نتایج مشابهی در تغییر رنگ دندان‌ها ایجاد کرد.
به‌طور کلی، استفاده از لیزر دیود در هر دو طول موج، روش مؤثر و ایمنی برای سفید کردن دندان‌ها بود.