زمینه: هدف این مطالعه ارزیابی اثر تابش لیزر دیود و مواد بلیچینگ بر قطر توبول‌های عاج پس از بلیچینگ با لیزر بود.

مواد و روش‌ها: در این آزمایش از دیسک‌های عاجیِ ۴۰ دندان مولر سوم کشیده‌شده استفاده شد. سطح هر دیسک با ایجاد یک شیار به دو نیمه تقسیم شد. نیمی از نمونه‌ها با لیزر و در طول‌موج‌های مختلف همراه با دو غلظت متفاوت از پراکسید هیدروژن بلیچ شدند. نیمه‌ی دیگر هر دیسک که تحت بلیچینگ با لیزر قرار نگرفته بود، به‌عنوان کنترل منفی باقی ماند. دیسک‌های عاجی به‌صورت تصادفی به چهار گروه (هر گروه n=10) با مشخصات زیر تقسیم شدند:
گروه 1: غلظت 30% با طول موج 810 نانومتر
گروه 2: غلظت 30% با طول موج 980 نانومتر
گروه 3: غلظت 46% با طول موج 810 نانومتر
گروه 4: غلظت 46% با طول موج 980 نانومتر

تمام نمونه‌ها برای بررسی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) ارسال شدند تا قطر توبول‌های عاج در نواحی لیزرشده و کنترل اندازه‌گیری شود. داده‌ها با آزمون ANOVA و توکی تحلیل شدند (p<0.05).

نتایج: در گروه‌های 1، 2 و 4 کاهش معنی‌داری در قطر توبول‌های عاج مشاهده شد. پس از بلیچینگ، بین گروه‌های 1 و 2 و همچنین بین گروه‌های 3 و 4 تفاوت معنی‌داری دیده نشد.

نتیجه‌گیری: نتایج SEM نشان داد که لیزر دیود قادر است قطر توبول‌های عاج را کاهش دهد و تأثیر آن به عملکرد شیمیایی ماده بلیچینگ وابسته است.

کلمات کلیدی: لیزر، دیود، عاج، توبول، قطر.