هدف:
این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه تغییرات دما در حین دیکنتامیناسیون ایمپلنت با استفاده از انواع مختلف لیزر شامل لیزر دی‌اکسید کربن (CO₂)، دیود، نئودیمیوم:ایتریوم–آلومینیوم–گارنت (Nd:YAG)، اربیوم:ایتریوم–آلومینیوم–گارنت (Er:YAG) و درمان فوتودینامیک ضد میکروبی (aPDT) انجام شد.

مواد و روش‌ها:
در این مطالعه، ۶۰ ایمپلنت درون یک بلوک استخوانی تهیه‌شده از فک پایین گوسفند قرار داده شد. در ناحیه باکال هر ایمپلنت، یک ضایعه عمودی به ابعاد ۳ × ۸ میلی‌متر ایجاد گردید. بلوک استخوانی برای شبیه‌سازی شرایط داخل دهانی (in vivo) در حمام آب با دمای ۳۷ درجه سانتی‌گراد قرار گرفت. یک ترموکوپل نوع K در تماس با ایمپلنت قرار داده شد تا تغییرات دما را در سه ناحیه اپیکال، میانی و کرونال ثبت کند.

نتایج:
در تمامی تابش‌های لیزری، میانگین افزایش دما کمتر از ۱۰ درجه سانتی‌گراد باقی ماند. افزایش دما در ناحیه اپیکال به‌طور معنی‌داری بیشتر از نواحی میانی و کرونال بود (P < 0.05) و همچنین ناحیه اپیکال زمان بیشتری برای بازگشت به دمای اولیه (۳۷ درجه سانتی‌گراد) نیاز داشت (P < 0.001). افزایش دما بیش از ۱۰ درجه سانتی‌گراد در ناحیه اپیکال ایمپلنت‌ها هنگام استفاده از لیزرهای CO₂، Nd:YAG و دیود مشاهده شد؛ با این حال، تنها لیزر CO₂ از نظر آماری تفاوت معنی‌دار نشان داد (P < 0.05).

نتیجه‌گیری:
یافته‌های این مطالعه نشان‌دهنده نتایج امیدوارکننده لیزر Er:YAG و درمان فوتودینامیک ضد میکروبی (aPDT) در دیکنتامیناسیون ایمپلنت هستند. در استفاده از لیزرهای Nd:YAG، دیود و به‌ویژه CO₂ باید احتیاط لازم صورت گیرد.