مقدمه:
در سال‌های اخیر، سفید کردن دندان یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای دستیابی به رنگ اولیه دندان‌ها شده است. اثر ژل سفیدکننده می‌تواند با استفاده از حرارت، نور یا لیزر بهبود یابد. با این حال، فرآیند بلیچینگ و تابش لیزر می‌تواند استحکام باند بین مینای دندان و کامپوزیت را کاهش دهد. هدف این مطالعه ارزیابی استحکام باند برشی کامپوزیت رزینی به مینای دندان پس از فرآیند بلیچینگ با استفاده از پراکسید هیدروژن، همراه و بدون لیزر (لیزرهای 970 نانومتر و 445 نانومتر) است.

مواد و روش‌ها:
در این مطالعه از 51 دندان قدامی کشیده‌شده بدون پوسیدگی استفاده شد و آن‌ها به سه گروه تقسیم شدند. ژل پراکسید هیدروژن 40% بر روی مینای تمام دندان‌ها قرار گرفت. گروه کنترل، بلیچینگ بدون لیزر دریافت کرد. گروه دوم و سوم، بلیچینگ همراه با لیزر داشتند؛ یکی با طول موج 970 نانومتر و دیگری با طول موج 445 نانومتر. پس از پایان بلیچینگ، تمامی گروه‌ها تحت اچینگ، باندینگ و لایت‌کیور کامپوزیت قرار گرفتند. در نهایت، استحکام باند برشی بین مینا و کامپوزیت اندازه‌گیری و نوع شکست‌ها ثبت شد. داده‌ها با آزمون آماری ANOVA یک‌طرفه مقایسه شدند.

نتایج:
میانگین استحکام باند برشی بین مینا و کامپوزیت در گروه 445 نانومتر به طور معنی‌داری کمتر از سایر گروه‌ها بود (p < 0.05). بین گروه کنترل و گروه 970 نانومتر اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (p = 0.2).

نتیجه‌گیری:
با توجه به طول موج‌ها و پارامترهای لیزری به‌کاررفته در این مطالعه و نتایج حاصل، بلیچینگ کلینیکی با لیزر 445 نانومتر موجب تضعیف استحکام باند برشی بین مینای دندان و کامپوزیت شد.

کلمات کلیدی:
رزین کامپوزیت؛ مینای دندان؛ لیزر دایود؛ بلیچینگ دندانی.